داستان هايي از Shangri-La / مصاحبه با مارك نافلر
تاريخ مصاحبه: 28/9/2004
س: مارک, از وقتی که اون تصادف با موتورسیکلت رو گذروندی به نظر میاد تو خیلی فعال بودی, نوشتن اهنگ و ضبط البوم جدید در کالیفرنیا.
ج: من خودم رو در زیاد نوشتن پیدا کردم. من در خونه بودم نه در جاده, بنابراین تصادف برای اون طرف خیلی خوشحال کننده بوده. حالا شایسته جنگ هستم. پر از اشتیاق برای رفتن.
س: تو استفاده کردی از یه گروه منظم و یه تهیه کننده خیلی معمولی با چاک اینلی(chuck ainlay ).
ج: بله چاک و گروه ده سال یا شاید هم بیشتر هست که با من هستند بنابراین ما یه گروه کوچیک خوبی داریم و همون حس مزاح و خوشمزگی. احساس خیلی خوبیه. یه نقطه اوج برای من وقتی ما این گروه رو جمع کردیم. من ترانه رو با گیتار شروع خواهم کرد, ما درباره اون صحبت می کنیم و یه چیز کوچیک می زنیم و می ریم تا اون رو انجام بدیم.
س: گروه تجهیز معمولی داره:ریچارد بنت( richard bennett ) گیتار, جیم کاکس(jim cox ) و گای فلچر(guy fletcher ) ارگ و پیانو, گلن وولف(glen wolf ) باس و چاد کرامول(chad cromwell ) درامز.
ج: ما همه چیز رو با هم شروع می کنیم, ما دچار کمبود می شیم بنابراین کمی خونریزی می شد تا اون مشکل رو حل کنیم.گروه خیلی خوب می نوازد و گوش می کنه و ما نوار رو متوقف نمی کنیم. ما چندبار ضبط می کردیم اما اغلب همون بار اول رو ازش استفاده می کردیم.
س: ایا لوکیشن ضبط تفاوتی داشت؟
ج: Shangri-la محصول یه استودیوی دهه 60 در مالیبو است. مردم باب دیلن و نیل یانگ و گروهی رو دوست دارن که اونها رو سر جاشون میخکوب می کنه. مالک استودیو مقدار زیادی جا برای ما نگه داشته بود و از من دعوت کرد تا اونجا ضبط کنم. كاليفرنياي قديمي به نظر امد كه خيلي چيزها دارد كه من انجام بدهم و بعضي از انها را توي البوم ضبط كردم.
س: تو هميشه كسي هستي كه درباره شعرهاي ترانه هات توضيح نمي دي ايا اين طور است؟
ج: خب،من بعضي هاشو مي توانم.من راه David Hockney براي صحبت هاش درباره ي نقاشيش را دوست دارم.براي مثال،من سعي مي كنم تا جايي كه ممكن است ساده باشم.اما بعضي وقت ها من تا انجايي پيش مي روم كه تو سعي مي كني ترانه ها را به طور كامل توضيح بدي،تا انجايي كه انها از تو دور مي شوند.و مردم مي خواهند انها را براي خودشان بسازند،به خاطر اينكه بعضي چيزها شخصي و خصوصي اند،و انها انجام مي دهند. اين يكي از چيزهاي مجذوب كننده درباره ي اونه- اون از تو دور مي شود و يه زماني مي رسد كه مال انها ميشه.به عنوان مثال ترانه "The Trawlerman's Song" .من دوست داشته بودم كه او از هر كجاي دنيا كه هست بياد اينجا،تو مي خواهي كه او بياد،بنابراين من نمي خواهم ان را براي تو تباه كنم با گفتن اينكه من ايده داشتم.صحبت كردن از بعضي ترانه ها براي ديگران اسانتر است.تم هايي وجود دارند كه خيلي چيزها را به انها متصل ميكند.من بعضي مواقع سعي ميكنم به حال نگاه كنم با نگاه كردن به گذشته.زمان ها تغيير ميكند اما مردم نه. شخصيت هاي خيلي زيادي وجود دارد-عاشق ها،مشت زن ها،ماهيگيرها،قاچاقچي ها، شومن ها، موسيقي دان ها، سارق ها، مودب ها.من خودم را در دهه ي 60 پيدا كردم يك خرده نمايشگاه(fair bit) كه تاثيرهاي خيلي زيادي بر روي من گذاشت زماني كه خيلي كوچك بودم،مثل Lonnie Donegan and The Shadows.
5:15: اين تا حدي درباره ي قتل يك fruit machine man در Tyneside است وقتي من فقط يك نوجوان بودم. من مي توانم زمان را براي نوشتن ترانه ها پيدا كنم!بدن يك بريدگي بزرگ داشت و ان توسط يك گوركن كشف شد زماني كه شب داشت صبح مي شد و او داشت توي اون صبح يخبندان به خونش مي رفت و باشگاه هاي شبانه در نيوكاسل در حال بستن بودند.فرهنگ امريكايي ما بعد از اين زمان مي ايد اما هميشه مي ايد.Notting Hill اولين چشم پوشيش را در مورد تير اندازي داشت،در اون اخر هفته.
Back to Tupelo :من گمان مي كنم كه به تدريج فهميدم مانند يك بچه كه رفت به هاليوود تا ستاره موسيقي شود مانند الويس.من نفهميدم چه قدر بد.اون من را غافلگير كرد با اموختن اينكه انجا مديران موسيقي وجود دارند كه تحسين مي كنند مديرشو،Colonel Parker. و هزاران پسر بچه امروز مي خواهند كه افسانه باشند،بيشتر هم فقط به خاطر افسانه شدن،شايد بيشتر از هر زمان ديگري
Boom Like That : اين درباره ي Ray kroc است مردي كه McDonalds را ساخت و تبديلش كرد به يك تجارت در سراسر دنيا.دوباره،ديدهاي متناقضي درباره او بوجود اومده: حركت ضد جهاني شدن در يك سو و مردمي كه او را صدا مي زنند تصور خيالي و سازنده ي اين مدل تجارت در طرف ديگر.اهنگ بيشتر عبارت است از چيزهايي كه Kroc به خودش گفت.
Sucker Row :من تصور كردم يك دلال ناچيز و كم اهميت را با چيزي كه او بهش مي گه "يك نگرش زيبا" از لاس وگاس. سقوط وگاس توضيح داده شده است توسط بعضي از بيننده ها و خيال باف ها و احساس مختلف ديگران.
Song for Sonny Liston : خب،ساني ليسون يك شخص بزرگ براي من بوده از كودكي.او شكست ناپذير بود تا اينكه محمد علي كلي او را ناك اوت كرد تا اولين قهرمانيش را بدست بياورد. او شخصيت مشكوكي داشت كه پول زيادي براش بدست اورد.او يك كودكي سخت و رنجوري داشت. او هرگز لبخند نزد.بعضي از راه هاي زندگيش من را ياد مايك تايسون مي اندازه.يك كتاب قوي در مورد ليسون وجود داره "Night Train" نوشته شده توسط Nick Tosches ،كه واقعا به من براي ساخت اهنگ كمك كرد.
من ان را سه نفري اجرا كردم،يك گيتار،گيتار بيس و درام و من مشابه چيزي كه با Donegans's Gone انجام دادم اگرچه جيم كمي از ارگ استفاده كرده بود. وقتي من 60 سالم بشه شروع مي كنم با يك جفت Donegan. احساس خوبي داشت برگشتن به تنگنا با گيتار.يك اجراي افتخاري هم با Joe Brown در يك ستايش به Lonnie در Royal Albert Hall داشتم.من يك يادگار مخصوص از Lonnie در اشپزخانه دارم كه براي دختر بچه مون به ارامي مي خونه، كه افسون كننده است.
Postcards From Paraguay : من تصور كردم كه بعضي از اواره ها با مال دزدي فرار مي كنند.بعضي ها به من پيشنهاد كردند كه البوم تا حدي درباره زحمتكشيدن و درستكاري است بر ضد منفعت طلبي از راه نا مشروع.شايد موضوع بيشتر به خاطر جنايات سازماني است كه اين اواخر بوجود امده.
س: عده اي Got shot off my horse, so what I’m up again’ "" در ترانه ي Everybody pays را گوش مي دهند و به اين فكر مي كنند كه تو درباره ي تصادفت صحبت مي كني.
ج: هرچه قدر كه كار كني براي خدمت به خودت كار كردي!وقتي تو مي خواهي بخوني و برقصي-وقتي يك كودك به من مي گويد كه مي خواهد كه يك موزيسين حرفه اي شود،من به او نگاه مي كنم و فكر مي كنم كه اين خيلي فوق العاده است اما من مي دانم كه او بعضي مواقع مي خواهد كه عقب نشيني كند.احساس شبيه ورزش است چون كه او تو را از لحاظ روحي تقويت مي كنه.گيتار من در اهنگ Our Shangri-La تحت تاثير Hank Marvinاست. ان اهنگي است درباره ي خارج شدن از اين زمان و مكان.من عاشق گيتار زدن هنك هستم.او دليل اين بود كه اولين گيتارم قرمز بود.
س: با تمام خلاقيتي كه تو توي البومت داري ،در حال كار كردن يك البوم دو صداي با Emmylou Harris هستي،درسته؟
ج: اره،ما موفق شده ايم جلسه ي ضبطي در اينجا و انجا برگزار كنيم در چند سال گذشته.من اميدوارم كه ما مي توانيم يك ضبط داشته باشيم قبل از اينكه خيلي طولاني بشه-انجام دادنش خيلي ساده است و امي (Emmy) هم يك افسانه است،پس خيلي اميدوارم كه بتونيم اينكار را انجام بدهيم.
س: تو تورت را به تعويق انداختي به خاطر تصادفي كه شايد برگشتن به ان جاده تو را اذيت بكند.
ج: من براي اينكه ان را فراموش كنم به جلو نگاه مي كنم.من يك تور را ازدست دادم و ان ديگه هيچ وقت اتفاق نمي افتد.زندگي كردن هميشه بزرگترين چيز براي من بوده است.من يكي از ان خوش شانس هام:من خوشحالم كه مي توانم ترانه بنويسم و ضبط كنم،تمرين كردن و زندگي كردن-اين همه چيز منه.
Read more...
